Po pierwsze praktyczne detale. Od nóżki bocznej oraz centralnej odchodzą takie "uszy", dzięki którym łatwiej jest nóżkę wystawić lub złożyć - fajne. W Romecie obydwie nóżki miały tyle pomysłowości, co prawniczka mojej byłej (na szczęście dla mnie).

W Hondzie blokada kierownicy jest zlokalizowana w stacyjce, działa po skręceniu kierownicy w lewo i dociśnięciu kluczyka. W Romecie blokada była pod kierownicą... Była, ale dość szybko odpadła :)

Praca silnika Hondy na szczęście nie przypomina pracy silnika Rometa. Zamiast dźwięków przeciętnej kosiarki, słyszę że to po prostu silnik. Silnik Hondy jest cichy, ale złowrogi ;)

Kontrolka usterek silnika. Dotychczas znana mi z samochodów, teraz także w mojej CB. Po przekręczeniu kluczyka świeci sie około jedenj sekundy, słychać w tym czasie cichuteńkie "piszczenie", elektronika te sprawy ;) po czym lampka gaśnie - czego sobie życzę na najbliższe tysiące kilometrów.

Moim nowym towarzyszem jest pęd powietrza. Na Romecie wiatr towarzyszył mi po prostu w wietrzne dni :) Tymczasem jeździe na dwóch kółkach powyżej 80 km/godz (wg GPS) wiatr, pęd powietrza, towarzyszą cały czas. I jest to dla mnie trochę nowe doświadczenie, parę razy nawet się wystraszyłem ;)

Przyspieszenie jest naprawdę ok! Fakt, nie mam porównania do mocniejszych maszyn. Mam za to porównanie do słabszych ;) W Romecie przyspieszenie oznaczało poziom irytacji kierowców pojazdów znajdujących się za mną - mógł być mniejszy albo większy, ale zawsze był. Teraz nie martwię się ruszając ze świateł, bo wcale nie trzeba zamykać obrotomierza, żeby jedynka wypchnęła mnie wystarczająco do przodu. Lubię to! :)

Typ pojazdu - motocykl. No wreszcie! To już nie motorower, tylko bądź co bądź motocykl. Gdzie trzydziestoczteroletni facet na motorowerze... ;) Na pewno moje męskie ego nie zostało w pełni zaspokojone ;) ale Honda CB125F przypomniała mi, jaki fajny dzieciak we mnie siedzi :))))

Pokój!