Nadal jestem przed pierwszą glebą. Podczas piątkowego powrotu z pracy cztery razy chcieli mnie strącić. Raz, kiedy jechałem Krakowską prawym skrajem kończącego się wkrótce pasa, kierowca busa chcąc wyprzedzić wszystkich, minął mnie dość szybko i blisko, by zapadło mi to w pamięć...

...W innym miejscu, na łuku, laska z drogi podporządkowanej postanowiła zajechać mi drogę, widać zawahała się w swym zabójczym afekcie, bo silnik zgasł i fura wjechała przodem tylko na połowę pasa drogi.

Jadąc z dala od dróg krajowych i autostrad wpadłem na wypukłość okraszoną z obydwu stron zagłębieniami. Zrozumiałem jak blisko jest od jazdy na paramotorze do jeździectwa, akrobatyki, a nawet mojego ukochanego lotnictwa. Zainspirowany ową zbieżnością, wieczorem podjechałem na nienaturalnie opustoszały parking hipermarkietu. Ćwiczyłem ósemki, hamowanie awaryjne, zatrzymywanie i ruszanie bez podpórki, redukcję biegów z przegazowaniem. Wskazanych jest co najmniej sto podobnych sesji.

Dziś z rodziną odwiedziliśmy moich rodziców. Moja ukochana wraz z pierworodnym jechali samochodem, tatuś na paramotorze. Czynnik ludzki sprawił, że z powrotem to ja wiozłem samochodem ukochaną i syna, po paramotor wróciłem na pasażera z Szymonem na jego czarnym i głośnym Suzuki. Podziwiam tego chłopaka m.in. za to, że dał radę dotrzymywać mi "kroku" z prędkością 60 km/godz. Nocna jazda przez miasto w dwa jednoślady - bezcenne!